çocuklarda paylaşma duygusu

çocuklarda paylaşma duygusu nasıl gelişir. kafamda olan ayrı bir soru daha. çocuk neden paylaşmayı bilmez. yeni neslin çocukları çok tatlı çok güzel sevimli zeki ama her nedense payşama duygusu yok. birlikte nedenlerine şöyle bir bakalım.
çocuk anne baba anneanne babanne dedeler dışında kimseyi görmüyorsa
etrafında yaşıtı veya yaşıtı olmayan bir çocuk yoksa
her istediği yapılıyor ve alınıyorsa
ağlayarak istemeyi huy edindi ise
yaşıtı veya yaşıtı olmayan bir çocuk geldiğinde ona darp uygulamasında tebrik edilip alkışlanıyorsa
onda var benim çocuğumda da olacak kıskançlığı ile herhangi bir şey alınıyorsa
benim çocuğum toplum içinde yaramazlık yapıyor o yüzden o evde kalacak değip çocuğu hiç bir yere götürmüyorsak
benim çocuğum en mükemmel ondan başka çocuk tanımıyorum duygusu ile
vs vs vs

yukarıda sıraladığım nedenler kendimde ve etrafımda gördüğüm ve nefret ettiğim nedenler. eğer bir ebeveyn çocuğuna aaa onda var bende alacağım diye hemen gidip aynı nesneyi alırsa o çocuk paylaşmayı öğrenemez. çocukluğum aklıma geliyor bir tane oyuncak olurdu meraklı gözlele başına toplanıp inceleyip sonra hepimiz oynamak için can atardık. bir şeyi çok istediğimizde kesin annemizin babamızında bir isteği olur onu ödül olarak bize verirlerdi. (yemeğini bitirirsen sana onu alırım) kesinlikle ağlayarak çığlık atarak bir şeyim olmadı benim . bizim ablalarımız abilerimiz kardeşlerimiz akranlarımız vardı ve oyunda ekibimizin bir başı mutlaka vardı söz dinlerdik rencide etme itme kakma vs hiçbirşey yapmazdık. çünkü o zaman oyun bozan olup bir dahaki oyunlara alınmazdık. annemiz babamız bizim için arkadaşlarımızın anne babası ile kavga etmezlerdi çünkü çocuk aklı iki dakika sonra normale döner ve yeniden oynamaya başlardık . mahallemizdeki tüm teyzeler amcalar bir anneanne dede niteliğinde idi bizim için sadece birer tane var değipte şimdiki gibi onlara emir kulu muamelesi yapmazdık.
peki şimdi soruyorum ne değişti... çok şey
hiç bir zaman öyle bir çocuğum olmayacak gibi geliyor şimdi. çünkü ebeveynlerin tahammül kat sayıları çok düşük aman ağlamasın yeterki sussun olan üç kuruşuma olur ve alınan şey emin olun daha dükkanın kapısından çıkmadan kırılır yada daha farklı bir şeyide görüp ona saldırır çocuk.hiç bir arkadaşı olmayan olsada arkadaşlık duygusu olmayan çocuklar yetiştiriyoruz.
pisikolog psikiyatr gözetiminde çocuklarımız
dinlemeyen asi lafa laf veren çocuklarımız
bağımsız mutsuz tatminsiz çocuklarımız
her şeyi olan ama yinede doyumsuz çocuklarımız var artık
ve bunun yanında kariyer peşinde anne babalarımız
başlarına çocukların bırakıldığı annane -babanne dedelerimiz
ve en önemlisi su gibi akıp giden ve anlamadan yitip giden bir zamanımız var.....