Hayatıma bir kez daha çiçek çiçek açan meleğim…
Sana karşı hissett...iğim sevgiyi, şefkati, merhameti anlatmak isteyip de , kelimelerimin kifayetsiz kaldığı demdeyim…
Kelimeler yetersiz belki…
Ama sen, sana her sarılışımda,seni her koklayıp öpüşümde,güzel gözlerine her bakışımda , bunu derinden hissediyorsun eminim.
Ne çok şey öğrendim seni beklerken…
Beklemenin ne kadar güzel olduğunu, sabrı, çekilen her türlü sıkıntının sonunun ferahlık olacağını…
Ve dokuz ay sonra, seni kucağıma aldığımda her derdin unutulacağını…
Cennete ulaşmak gibiydi sana kavuşmak…
Hani sonunda cennet olduğunu bilince insan her derde katlanır ya…
Hani cennet ucuz değil ya…
Sen de benim dünyadaki cennetim oldun ayyüzlü meleğim…
Anneler hep söyler ya :” Anne olunca anlarsın.”…
Anladım…
Sen yaralı gönlümün her derdine dermansın..
.Gecelerce dilediğim “İmdadıma” emansın…
Kendimi toplamam için Rab’den gelen fermansın…
Senin gülücüklerin gönlümün sûruru…
Senin varlığın,varlığımın gururu…
Sen bana emanet edilip, avuçlarıma bırakılan bir gül yaprağısın…
Sen bunca yıldır heba ettiğim ömrümün kârısın…
Sen kara kışları yaşayan yüreğimin , taptaze baharısın…
Varsın gecelerim uykusuz geçsin…
Sen kapkara gecelerin ardından gelen sabahımsın…
“Gönlümün Gülü”nden sonra , en değerli goncamsın…
Canımsın, cananımsın, kuzumsun, balamsın…
Meleğim…
Bil ki en büyük dileğim, seni Yaradana lâyık bir kul olarak yetiştirebilmek…
Allah ve Resulullah sevgisini ruhuna işlemek istiyorum ilmek ilmek…
Amacım ikimizin de gurbetini bitirebilmek…
Çünkü sen cennetten geldin , gurbet eldesin…
Seni sılana kavuşturmak için tüm emeklerim…
Ki…
Belki senin hürmetine Rabbim bana da “GEL ” desin…
